Κυριακή 25 Μαΐου 2008

KATI ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ !!!

Πρίν ένα μήνα περίπου, μας ειδοποίησαν ότι έπιασαν ένα υπάλληλο του Δήμου, κηπουρό για την ακρίβεια, να φολιάζει γατιά σε κεντρική συνοικία του Λαυρίου. Οι δημότες που το κατήγγειλαν, τον είδαν που ήρθε πρωϊ σε γειτονικό ακατοίκητο δικό του οίκημα και μετά απο λίγη ώρα κάποια γατιά δικά τους και της περιοχής πέθαναν απο δηλητηρίαση. Εξοργίστηκαν, γιατί το ίδιο σκηνικό είχε συμβεί και άλλες πολλές φορές στη γειτονιά. Κατέβηκαν και τράβηξαν με γάντζο απο την αυλή του σπιτιού του μία σακούλα γεμάτη τηγανητά ψάρια. Τα πήγαν στην Αστυνομία Λαυρίου και εξιστόρησαν το περιστατικό.
Η πρώτη αντίδραση του Αξιωματικού Υπηρεσίας ήταν " και τι μας τα φέρατε αυτά; τι να τα κάνουμε;;;" Προσπάθησε , γενικώς να τους αποτρέψει να κάνουν οτιδήποτε. Οι άνθρωποι είπαν ότι αυτά ήταν αποδεικτικά στοιχεία, ότι ήθελαν να κάνουν μήνυση και ήθελαν να εξεταστεί το περιεχόμενο της σακούλας. Τότε εμφανίστηκε ο προϊστάμενος του Αξιωματικού Υπηρεσίας ο οποίος δέχθηκε να τα πάρει, αλλά δήλωσε ότι ο ίδιος δεν έχει κανένα τρόπο να τα διεκπεραιώσει.
Τους συμβούλεψα να τα πάνε οι ίδιοι στο ΚΙΛΠΑΝ, με συνοδευτικό σημείωμα της Αστυνομίας που να ζητά τοξικολογική εξέταση. ΄Ετσι και έγινε. Όπως έτσι γίνεται πάντα με τα Αστυνομικά Τμήματα. Οτιδήποτε αφορά δολοφονία ή κακοποίηση ζώων γίνεται με το ζόρι.
Φυσικά και είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν οποιαδήποτε καταγγελία, αλλά κάνουν ότι μπορούν να τις αποτρέψουν, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αδέσποτα ζώα.

Η κλασσική πρώτη ατάκα είναι : " Το ξέρετε ότι, βάσει του Νόμου, πρέπει να έχετε μόνο δύο ζώα;" Τους εξηγείς ότι προστατεύεις αδέσποτα σαν μέλος φιλοζωϊκού σωματείου, εκείνοι το βιολί τους.
Εφτασε Αξιωματικός Υπηρεσίας Δήμου της Ανατ,.Αττικής να μου πεί ότι " η κακοποίηση ιδιόκτητου ζώου δεν είναι αδίκημα¨"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και όταν του ανέφερα το άρθρο του σχετικού νόμου, άνοιξε τον υπολογιστή (???) και προσπαθούσε να βρεί το νόμο. Για να μη χάνουμε άδικα και οι δύο την ώρα μας του έδωσα φωτοτυπίες των σχετικών νόμων. Και τότε ενημερώθηκε ο άνθρωπος. Και καταδέχτηκε να μας ακούσει και να καταγράψει τη καταγγελία μας.

Κάποιο νεώτερο περιστατικό με την Αστυνομία Λαυρίου: Καταγγέλω κάποιο άτομο σαν ύποπτο γιά την εξαφάνιση δύο αδέσποτων ζώων, μετά απο απειλές του ότι τον ενοχλούν και θα τα εξαφανίσει, δίνω τη διεύθυνση και ζητώ να μου βρούν τα στοιχεία του για να κάνω επώνυμη καταγγελία. Ενα μήνα μετά , μετά απο δικό μου τηλεφώνημα, μου ανακοινώνουν ότι το περιπολίκό πήγε τρείς φορές και δεν βρήκε κανενα, καιι ότι γείτονες τους πληροφόρησαν ότι οι συγκεκριμένοι δεν μένουν μόνιμα εκεί. Και μου συνέστησε να προσπαθήσω μόνη μου να βρώ τα στοιχεία του.
Το αστείο είναι ότι οι γείτονες ήταν μόνο δύο, φίλοι και γνωστοί μου, οι οποίοι με διαβεβαίωσαν ότι κανείς δεν τους ρώτησε τίποτα και ότι εκείνοι, φυσικά, δεν δήλωσαν κάτι τέτοιο.

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ









Έβρεχε όλη τη νύχτα. Το πρωϊ η εικόνα- αλλά κυρίως η κατάσταση- ήταν αυτή:
Τα ζώα μούσκεμένα, λασπωμένα, αγριεμένα , ούρλιαζαν και χτυπιόντουσαν πάνω στα σύρματα των κλουβιών.Το 'εδαφος των κλουβιών ήταν 10 πόντοι λάσπη ανακατεμένη μέ κόπρανα. Κατάσταση απαράδεκτη και τριτοκοσμική.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΑΣ


Τα παιδιά της Φιλοζωϊκής Ομάδας της σχολής Μωραϊτη, με πρωτοβουλία της δημιουργού και υπεύθυνης της ομάδας Καθηγήτριας κ.Ροζίνας Γιώτη, ήρθαν στο Λαύριο τη Κυριακή 11 Μαϊου.

Η μέρα ξεκίνησε με βροχή η οποία ευτυχώς δεν ήταν δυνατή και σταμάτησε έγκαιρα. Προλάβαμε να καθαρίσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε τα χωμάτινα πατώματα των κλουβιών. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο για να μάθουμε αν σκόπευε να έρθει κάποιος εκπρόσωπος του Δήμου. Δύο μέρες πριν είχαν έρθει 3 εργάτες και είχαν καλουπώσει το χώρο που θα τοποθετηθούν κάποια καινούργια κλουβιά. Έστησαν και μια μπετονιέρα και έφυγαν.
Οι κλήσεις μας έμειναν αναπάντητες. Μέχρι και σήμερα.

Τα παιδιά ήρθαν κατευθείαν στο Καταφύγιο. Γεμάτα δώρα!!!!! Τροφές, μπισκότα, κοκαλάκια, λουράκια, αντιπαρασιτικά και χρήματα που είχαν μαζέψει για τα ζωάκια.

Τα ζωάκια μας κυριολεκτικά χάζεψαν. Μερικά φοβήθηκαν, αλλά τα περισσότερα δεχόντουσαν ξετρελαμένα τα χάδια και τα κεράσματα των παιδιών που έμπαιναν και έβγαιναν στα κλουβιά. Είναι περίεργο αλλά κανένα δε γαύγιζε. Η μικροσκοπική Σπίθα μας ήταν η πρωταγωνίστρια της εκδήλωσης. Ένα 4 μηνών κουταβάκι, είναι δεν είναι 1,5 κιλό, με απίστευτη θέληση να ζήσει. Ξεπέρασε το τύφο και αγωνίζεται να ξεπεράσει και τη νεφρίτιδα που της άφησαν τα φάρμακα. Ήταν η μόνη που ήταν ελεύθερη και κυκλοφορούσε από αγκαλιά σε αγκαλιά.

Απίστευτες εικόνες. Η τρυφερότητα των παιδιών με τα ζωάκια ήταν συγκλονιστική. Κανένα δεν φοβόταν. Ορισμένα φυσικά ενοχλήθηκαν από τη δυσάρεστη μυρωδιά.

Ένα παιδάκι είχε αναλάβει να ηρεμήσει τα δύο φοβισμένα πιτμπουλάκια μας, τη Πία και τη Σμάϊλυ. Είχε μπεί μέσα στο κλουβί , τις χάιδευε ώρες στο κεφάλι και τους σιγομίλαγε.

Τα περισσότερα παιδιά έμπαιναν στα κλουβιά των εννέα πολύ μικρών και των πέντε μικρόσωμων πανέμορφων 6μηνίτικων κουταβιών μας και έπαιζαν μαζί τους. Έγιναν και εικονικές υιοθεσίες από κάποια που ανέλαβαν τη μηνιαία διατροφή ορισμένων κουταβιών. Όλα υποσχέθηκαν ότι θα φροντίσουν να βρουν τα ζωάκια ένα καλό σπίτι και μια οικογένεια να τα αγαπήσει μέχρι το τέλος της μικρής ζωής τους.

Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα και την κ.Γιώτη για το σημαντικό της έργο.

Αννα Γερολύμπου

13/5/2008

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ











Οι φιλόζωοι της Λαυρεωτικής απευθύνουμε έκκληση σε ,φιλόζωους και μη, εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και συνειδητοποιημένους πολίτες αυτής της χώρας να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας για τη σωτηρία των αδέσποτων ζώων της περιοχής μας.

Μετά από προσπάθειες δύο χρόνων για να πεισθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να εφαρμόσει τις διατάξεις του Νόμου 3170/2003 και των σχετικών Υπουργικών αποφάσεων για τη προστασία των αδέσποτων ζώων,
μετά από την αδιάκοπη, άδικη και παράνομη θανάτωση δεκάδων και δεκάδων αδέσποτων, ακόμη και αυτών που είχαν στειρωθεί, εμβολιαστεί και θεραπευτεί με το πρόγραμμα του Δήμου το καλοκαίρι του 2007,
μετά από πολλές πιέσεις και καταγγελίες δικές μας,
μετά από την αυθόρμητη εξέγερση των παιδιών του Λαυρίου με ανοιχτές επιστολές προς το Δήμαρχο,
τον Ιανουάριο 2008 αποφασίστηκε η δημιουργία ενός προσωρινού καταφυγίου για τη φιλοξενία κουταβιών και αδέσποτων ζώων που χρειάζονται φροντίδα. Επιπλέον, ενώπιον εκπροσώπων του σωματείου μας αλλά και Δημοτών, ο Δήμαρχος υποσχέθηκε ότι το προσωρινό καταφύγιο θα κατασκευαζόταν έτσι ώστε να διασφαλίζει την σωστή διαβίωση των ζώων , ότι ο Δήμος θα εξασφάλιζε την διατροφή τους και ότι το πρόγραμμα στειρώσεων θα συνεχιζόταν από την επόμενη ημέρα.

Τελικά, παρά τις υποσχέσεις , και χωρίς τη παρουσία κανενός υπεύθυνου του Δήμου, ο χώρος περιφράχθηκε με ένα απλό συρματόπλεγμα, χωρίς τσιμέντωμα της βάσης το οποίο αργότερα έγινε από εθελοντές. Πάνω στο χώμα και σ΄ένα ανώμαλο έδαφος στήθηκαν υποτυπωδώς 11 περιφραγμένα κλουβιά διαστάσεων 2Χ4 μέτρων. Με πιέσεις μπήκε κάποιο υποτυπώδες στέγαστρο από λαμαρίνα τοποθετημένη, για λόγους οικονομίας, κάθετα στη κλήση του στεγάστρου με αποτέλεσμα με κάθε βροχή τα υποτιθέμενα «προστατευτικά στέγαστρα» να μετατρέπονται σε βρύσες που γέμιζαν με νερό τα ελάχιστα και ανεπαρκή πλαστικά σπιτάκια που εμείς είχαμε τοποθετήσει. Ο χώρος των κλουβιών γινόταν λίμνη και τα εγκλωβισμένα κουτάβια, περίπου 30, αλλά και τα μεγαλύτερα ζώα κυριολεκτικά κολυμπούσαν στα λασπόνερα.

Το Μάρτιο πολλά κουτάβια αρρώστησαν βαριά. Έπρεπε να κάνουμε καθημερινές θεραπείες με ενέσεις και ορούς κάτω από πλαστικά καλύμματα τα οποία μέχρι να τελειώσουμε είχαν διαλυθεί από τον αέρα. 8 κουτάβια πέθαναν παρά τις προσπάθειές μας.

Κατάσταση απελπιστική, απαράδεκτη και τριτοκοσμική.

Μετά απο αλλεπάλληλες εκκλήσεις μας προς το Δήμαρχο ήρθαν στο χώρο δύο απο τους Αντιδημάρχους. Είδαν και παραδέχτηκαν την φρικτή κατάσταση. ΑΛΛΑ !!!! Δεν ήταν εκείνοι υπεύθυνοι. Δεν είχε οριστεί κανένας υπεύθυνος παρά μόνο ο Δήμαρχος από τον οποίον έπρεπε να πάρουν εντολή για να κάνουν οτιδήποτε. Τα συνεργεία όλα δούλευαν για έργα του Δήμου, όπως η διαμόρφωση και ο καλλωπισμό της πλατείας ( Σιντριβάνια, πεζοδρόμηση, μεταφορές φοινίκων κ.α.) ενώ ο χώρος των αδέσποτων ζώων δεν είναι δημοτικό έργο. . Ετσι μας δήλωσαν.

Μας έστειλαν ένα κάδο απορριμμάτων για να βάζουμε τα σκουπίδια που είχαν πλημμυρίσει το χώρο, ένα καρότσι και τέλος !!!!!!!!!! Δεν ξαναπάτησε κανείς.

Σε τηλεφωνική διαμαρτυρία της Προέδρου της Συνομοσπονδίας Ζωοφ.Σωματείων Ελλάδας, ο Δήμαρχος απάντησε ότι «δεν τον νοιάζει τι λέει ο Νόμος, εκείνος απο τη καλή του καρδιά έδωσε ένα χώρο και δεν έχει χρήματα για να κάνει περισσότερα».

Λίγες ημέρες μετά ήρθε ο κατασκευαστής των κλουβιών και συμπλήρωσε με φύλλα λαμαρίνας τα λάθος τοποθετημένα στέγαστρα. Σε παρατήρησή μας ότι έτσι χειροτερεύει η κατάσταση σε περίπτωση βροχής , μας είπε ότι «αυτό είναι και δεν μπορεί τώρα να αλλάξει γιατί είναι μεγάλη φασαρία και έξοδα».

Σήμερα, 2 μήνες μετά, στα 11 κλουβιά ασφυκτιούν 40 σκυλιά από 3 έως 12 μηνών. Τα περισσότερα δεν έχουν σπιτάκια. Ο καθαρισμός των κλουβιών, εφόσον δεν έχουν τσιμεντωθεί τα πατώματα, γίνεται υποτυπωδώς. Το χώμα δεν απορροφά τα νερά τα οποία λιμνάζουν μέσα και έξω από τα κλουβιά. Η δυσοσμία ήδη είναι έντονη . Και όσο μεγαλώνει η θερμοκρασία η κατάσταση θα γίνει αφόρητη αλλά και επικίνδυνη, και για τα ζώα αλλά και για μας.

Από τροφές : ΟΥΤΕ ΨΙΧΟΥΛΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Τα ζώα τρέφονται με προσωπικό μας κόστος και έχουμε φθάσει σε απελπιστικό αδιέξοδο. Πολύ σύντομα δεν θα έχουμε χρήματα να τα ταϊσουμε.

Όσο για το πρόγραμμα στειρώσεων και θεραπειών το οποίο θα άρχιζε από τον Ιανουάριο, ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα .Φάρμακα, εμβόλια , κτηνιατρικές πράξεις, όλα πληρώνονται από μας.

Τη Κυριακή 11 Μαϊου, περιμένουμε την επίσκεψη της Φιλοζωϊκής Ομάδας της Σχολής Μωραϊτη Αθηνών η οποία τα τελευταία 2 χρόνια έχει ευαισθητοποιηθεί από το δράμα των αδέσποτων του Λαυρίου και έχει βοηθήσει σημαντικά τον αγώνα μας . Πολλά ζώα έχουν θεραπευτεί και στειρωθεί με χρήματα που μάζεψαν τα παιδιά αυτά και αρκετά έχουν υιοθετηθεί. Περισσότεροι από 35 μαθητές, αρκετοί γονείς και δάσκαλοι, προσπαθούν εδώ και 1,5 μήνα να έρθουν να δουν τα ζώα στο Καταφύγιο αλλά από το Δήμο τους ζητούν συνεχώς να το αναβάλλουν γιατί δήθεν δεν έχουν προλάβει να τελειώσουν τις εργασίες και να οργανώσουν το χώρο. Ενώ στη πραγματικότητα όλο αυτό το διάστημα δεν έχει εμφανιστεί κανείς και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.

Αναρωτιόμαστε ποιόν εμπαίζουν οι αρμόδιοι του Δήμου; Εμάς, τη Σχολή Μωραϊτη, τους Δημότες τους ή τους Έλληνες και αλλοδαπούς επισκέπτες του Λαυρίου;

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι και αρμόδιοι βάσει του Νόμου
για τη πλήρη φροντίδα των αδέσποτων της περιοχής τους, αυτοί που τους επιδοτεί το Υπουργείο να κάνουν τα προγράμματα προστασίας των ζώων και να κατασκευάσουν τον απαραίτητο χώρο για τη παραμονή και φροντίδα των ζώων , αδιαφορούν για το Νόμο, αδιαφορούν για τα ζώα, αδιαφορούν για εμάς τους εθελοντές και δημότες, αλλά κυρίως αδιαφορούν για την τριτοκοσμική εικόνα των αδέσποτων που παρουσιάζει το Λαύριο- μια ντροπή για τη πόλη μας αλλά και ολόκληρη τη Χώρα.

Η βοήθειά σας στη δημοσιοποίηση αυτής της έκκλησης είναι πολύτιμη. Σε ένα περιβάλλον όπως το δικό μας, δεν είμαστε σε θέση να τα σώσουμε όλα, όσο και αν αυτό μας πονά. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσα μπορούμε αλλά κυρίως προσπαθούμε να πείσουμε τους αρμόδιους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η παρουσία σας τη Κυριακή 11 Μαϊου, 12 .00 το μεσημέρι για να διαπιστώσετε με τα μάτια σας τη θλιβερή κατάσταση μπορεί να μας βοηθήσει πολύ. Μπορεί να πεισθούν οι αρμόδιοι και να αποφασίσουν να τηρήσουν τους νόμους , έστω και αν αυτοί οι Νόμοι αφορούν αδέσποτα ζώα.

Θερμά σας παρακαλούμε να έρθετε και σας ευχαριστούμε .


Αννα Γερολύμπου
Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ζωοφ.Σωματείων Ανατολ.Αττικής
Μέλος ΔΕ Φιλοζωϊκής Μέριμνας Λαυρίου

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6947 796263

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

ΠΟΠΗ ΜΠΑΚΑ

To tetrapodologein αποχαιρετά την Πόπη του.
Έφυγε τη Δευτέρα του Πάσχα από κοντά μας η πολύτιμη και αξέχαστη φίλη και συναγωνίστρια Πόπη Μπάκα.
Πολύτιμη γιατί; Γιατί αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι από την προσωπική και οικογενειακή της ζωή για ζητήματα φυσικού περιβάλλοντος και της αδέσποτης τετράποδης πανίδας των αστικών μας κέντρων. Ακούραστη ερευνήτρια, με προσωπικές συναντήσεις, φιλικές επαφές και διασταύρωση στοιχείων θεμελίωνε τις περιβαλλοντικές της αναζητήσεις. Διαλλακτική, μειλίχια και φιλική αλλά και όταν χρειαζόταν ανυποχώρητη από βαθιά αίσθηση του δίκαιου αγώνα της. Συγκρούστηκε με οργανωμένα συμφέροντα, διώχθηκε και αγωνίστηκε δικαστικά. Δεν έχασε ποτέ το θάρρος της, ούτε την πίστη της και απέρριψε συμβιβασμούς οσάκις της προτάθηκαν.
Αξέχαστη γιατί; Γιατί η Πόπη μας με το παράδειγμά της νεύρωνε τα ενδιαφέροντα του πολίτη και τον έκανε ενεργό. Συστράτευε. Κινητοποιούσε. Και πάντα με το χαμόγελο και την ανοχή. Συγγραφικό επιστέγασμα της δράσης της ήταν το βιβλίο της «Παράνομη διακίνηση κατοικιδίων ζώων. Αμερική – Ευρώπη - Ελλάδα» που εκδόθηκε το 2005 από την Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη. Εξάλλου ένας τεράστιος όγκος ερευνητικού υλικού για τις μαζικές και παράνομες εξαγωγές αδέσποτων τετραπόδων από τη χώρα μας, περιμένει την αξιοποίησή του από τον όποιο ενδιαφερόμενο.
Αυτή τη συγκινητική σταυροφορία της Πόπης μας διέκοψε η επώδυνη ασθένεια που της επιτέθηκε πριν από μήνες και από τον περασμένο Αύγουστο και μετά αποκαλύφθηκε σε μας τους φίλους της ένας ακόμα ποιοτικός προσδιορισμός του χαρακτήρα της. Το ψυχικό της μεγαλείο και η υψηλή αξιοπρέπειά της. Βάσταξε με δύναμη ψυχής τις ταλαιπωρίες από την σύγκρουσή της με την αρρώστια. Κι όπως μέχρι εκείνη τη στιγμή αισιοδοξούσε για τα πάντα έτσι και τώρα απάλυνε τις επιπτώσεις της ύπουλης ασθένειάς της, παρέλειπε τα δυσάρεστα, αποσιωπούσε τον πόνο και αναδεικνυόταν σε ήρωα τραγικό μιας χαμένης από καιρό μάχης.

Κι αυτός ο ηρωισμός ήταν που αναπτέρωνε και το ηθικό του αγαπημένου της Σπύρου και των πολυαγαπημένων της γιων και ανατροφοδοτούνταν από την αμέριστη και υποδειγματική συμπαράσταση του ανδρικού πληθυσμού στο οικογενειακό της περιβάλλον.Η Πόπη θα λείψει από όλους τους δικούς της, από εμάς στο Τετραποδολογείν αλλά και από όσους είναι πρόθυμοι να πάρουν τη σκυτάλη από τα ζεστά της χέρια και να συνεχίσουν το τρέξιμο, όπως εκείνη θα επιθυμούσε. Εμείς της υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον τίμιο αγώνα της προκειμένου να κάνουμε γνωστά στους παροικούντες τη ζωοφιλική Ιερουσαλήμ όσα δεν πρόλαβε εκείνη να αποκαλύψει χτυπημένη από τη νόσο.Στο καλό Πόπη μας. Στο καλό.
1 Μάϊος 2008 8:12 μμ

ΠΟΠΗ ΜΠΑΚΑ

Τη Δευτέρα του Πάσχα χάθηκε πρόωρα και άδικα ένας ακόμη σπουδαίος άνθρωπος. Η Πόπη Μπάκα, συγγραφέας, δημοσιογράφος, και, το σημαντικότερο, ενεργή αγωνίστρια ενάντια στη αδικία και τη παρανομία και, ειδικότερα, ενάντια στη χυδαία εμπορευματοποίηση, εκμετάλλευση και κακοποίηση των αδέσποτων ζώων .

Τη Πόπη δεν την είχα γνωρίσει από κοντά. Συνεργαστήκαμε στενά τα δύο τελευταία χρόνια μέσω τηλεφώνου και e-mail για ένα κοινό σκοπό. Να καταπολεμήσουμε το εμπόριο των αδέσποτων που οργιάζει τα τελευταία χρόνια στη Ελλάδα αλλά και σε πολλά άλλα Κράτη της Ευρώπης και της Υφηλίου γενικότερα.

Η Πόπη είχε το χάρισμα να γίνεται πολύ γρήγορα οικεία. Φιλική, ευγενική, διακριτική και κυρίως σεμνή και σοβαρή. Είχε ένα απίστευτο μέτρο επαφής. Μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα. Μέσα σε λίγους μήνες είχα την αίσθηση ότι τη γνώριζα χρόνια, κι ας μην την είχα δει ποτέ. Λέγαμε κάποιες φορές να βρεθούμε κάπου να τα πούμε από κοντά. Δεν έγινε. Κρίμα. Για μένα. Ίσως, στο μέλλον, γνωριστούμε από κοντά κάπου αλλού, σε άλλες διαστάσεις. Ποιος ξέρει;

Γιατί άραγε να φεύγουν τόσο γρήγορα και επώδυνα άνθρωποι σαν τη Πόπη; Άνθρωποι που θέλουν και αγωνίζονται να δικαιώσουν και να αξιοποιήσουν το πέρασμά τους σε αυτή τη ζωή. Άνθρωποι που δίνουν χωρίς ανταλλάγματα. Άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το σύνολο, ηθικό και υλικό, και πολεμούν γι’ αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι που είναι ελάχιστοι και πολύτιμοι.

Πόπη λυπάμαι πολύ που δεν θα ξαναμιλήσουμε πια ποτε.